The story of the singer who bound her life and future to a guitar

Op 19 april 2014 presenteerde ik het filmpje van: De eerste 2 sleutels van het mysterie van het menselijk leven

Mijn schoonmoeder werd in deze tijd door ons verzorgd. Het was in de laatste maanden van haar leven en ze moest verzorgd worden door haar kinderen. Dus hier niet in een ziekenhuis, een speciaal verzorgingstehuis of bejaardentehuis zoals we dat veelal in Nederland gewend zullen zijn. Zij werd voornamelijk verzorgd door mijn vrouw in huiselijke sfeer. In ons huis waren altijd veel honden aanwezig. Ik leerde van mijn nieuwe familie kennis maken met het leven in de Heer.  Met elkaar, voor elkaar en door elkaar.  Na mijn eerste komst in de Filippijnen het jaar 2006 leerde ik de zuivere klanken en schitterende melodieën kennen van de zogeheten hymnals. Geen kerkorgels dus of grote hoge gebouwen met hun hoge (door mensen gebouwde) kerktorens en zeer vele verkleedpartijtjes. In “het gemeenteleven” dat aangeduid wordt in de Bijbel, gaat het veelal niet om gigantisch grote bijeenkomsten. En ook niet het luisteren naar zogeheten voorgangers of predikanten die het allemaal zo goed zouden weten. Het gaat juist om je naasten die het vanuit een nederige en directe genade zullen spreken. Liet Jezus ons dan niet in vrijwel al zijn spreken zien dat hij werkelijke alles vanuit nederigheid heeft gesproken? Nee, hij sprak zijn volk vrijwel nimmer toen op een commanderende toon. En bovendien heeft Hij Zijn schepsels (die wij allen zullen zijn) zeker niet zomaar gemaakt. En zeker toegerust met een vrije wil.  Pas wanneer Hij tot jou zal spreken als je eigen verlosser,

Zal Hij werkzaam in je worden.

Het gaat over kunst! Ik sta op het punt om mijn gaven en kunsten over te geven. Over te geven aan iets dat van waarde is.

Wat is dat overgeven dan? Het overgeven is het gebruik maken van de verschillende vormen van kunst in 1 richting.

Het gaat eigenlijk allemaal om onze uitdrukkingsvaardigheid.

Zijn wij uitdrukkingsvaardig?

Kunnen wij ons uitdrukken? Als we ons uit kunnen drukken, dan kunnen we het ook overbrengen aan een ander. Het is een gave om dit te kunnen. Hoe vaak maken we het wel niet mee dat we een maniertjes hebben geleerd om iets door te krijgen. Om iets aan de man te brengen, terwijl we er eigenlijk niet in kunnen geloven. Om heel simpel te zijn: We kunnen het beeld van een hele mooie vrouw in ons hoofd printen. Of een superliefde kunnen we gaan bedenken en dan zeggen: “Ja dat is echt waar alles om draait!” Die superliefde die moeten we hebben! Maar het is een beeld. Het is het beeld waar we in moeten geloven. Een beeld waar we in geloven, dat wordt een beeld dat een heel sterk beeld kan worden. Het beeld dat wij zelf maken, zelf creëren, is een beeld dat niet voor iedereen gelijk is. Iedereen heeft zijn eigen unieke beeld. Iedereen heeft ook zijn eigen doel.

Er bestaan eigenlijk 4 sleutels van bewustwording.

De eerste sleutel van bewustwording is eigenlijk het beseffen dat je eigenlijk een soort van vat bent.

Een soort van vat

Waar van alles en nog wat in gaat.

En dat vat is bijna helemaal vol.

Het loopt bijna vol van allemaal informatie, want je hoort van die, je hoort van die en je hoort van die, allemaal informatie.

Sommige dingen vind je leuk.

Andere dingen vind je weer niet leuk.

Ja en misschien sommige dingen vind je misschien wel helemaal niets aan.

En het komt allemaal in dat vat terecht. En als je al die informatie in dat ene vat hebt zitten, ja, dan moet je er gewoon iets mee gaan doen. Eigenlijk moet je een doel voor ogen hebben. Want zonder dat doel, is je leven een beetje zinloos.

Dus een doel hebben is dus erg van belang. We zijn dus een vat. En dat vat dat heeft een doel. Een doel om iets te kunnen bevatten. Dus een doel om iets te kunnen bevatten van waarom wij eigenlijk leven.

Als we nou eens bedenken dat het doel van werkelijk leven eigenlijk niets meer of minder is dan werkelijke liefde.

Ja, dan komen we erachter dat we ons daar eigenlijk het best aan over kunnen geven. We kunnen het beste gaan geloven in iets dat werkelijke liefde voor kan staan.

Maar wat is dat nou weer? 

- werkelijke liefde?

Wat ervaar je als je werkelijke liefde ervaart en hoe kan je dan werkelijke liefde werkelijk leren kennen?

Hoe weet je nou of je werkelijke liefde hebt?

Ik zal het uitleggen.

Werkelijke liefde is dus eigenlijk wel een aardig beproefde methode die eigenlijk al heel erg lang bestaat. Het bestaat al heel lang. Het is al helemaal uitgeschreven.

En het zijn dus allemaal levenslessen die je zou kunnen gaan volgen.

Levenslessen die dus niet zomaar ontstaan zijn of die niet zomaar geschreven zijn door mensen die dachten van:

”Kom, laat ik eens een leuk lesje schrijven, ”Nee, er is dus al heel erg veel uitgeschreven. 

Nee, lessen die eeuwen en eeuwen al hebben kunnen overleven en waarin mensen nog steeds in kunnen gaan geloven. Gewoon omdat het klopt! Ja, omdat het helemaal klopt.

Nou dat is dus de eerste sleutel en dat is dus dat je moet gaan geloven in werkelijke liefde. En die werkelijke liefde die staat gewoon ergens genoteerd.

De tweede sleutel die je moet gaan hanteren, is je te gaan beseffen dat je eigenlijk een strijdende natuur in je hebt. De ene wil altijd dit en de ander wil altijd dat! Je moet altijd kiezen!

Sommige mensen zijn moe geworden van het kiezen en die willen helemaal niet meer kiezen. Maar toch moeten ze kiezen. Zelfs de keuze om op te gaan staan, is een keuze! De keuze om te gaan eten en heel veel te gaan vreten, is ook een keuze. Eigenlijk bestaat het leven uit ongelooflijk veel keuzes die je telkens weer opnieuw maakt. Je moet kiezen! En als je niet kiest, ja, dan kiest het leven wel voor je!

Want dan gaat er iets gebeuren met je lichaam. Als jij je niet beweegt dan word je stijf en als je te veel beweegt dan word je moe. En zo ga je dus maar door.

Je kunt dus van alles doen en overdrijven, en doen alsof. Maar eigenlijk is het heel moeilijk om de goede keuzes te maken.

En eigenlijk als jij je beseft dat mensen eigenlijk helemaal niet in staat zijn om zelf goede keuzes te maken. Ja, natuurlijk sommige mensen doen het van nature dat ze goede keuze maken!

Of sommige mensen denken een goede keuze te maken. Maar zij gaan dan heel gauw over strepen heen die ze eigenlijk helemaal niet hadden moeten overgaan. Ja, eigenlijk spreken we hier van de soms perfecte mens en die het allemaal perfect doet, maar ik geloof daar helemaal niet in. Ik geloof niet in perfecte mensen.

Tja, perfecte mensen….

Natuurlijk zijn wij uniek, maar dat je perfect zal zijn, dat kun je beter niet aannemen.

Zo graag perfect zijn is haast een beetje een neurotische eigenschap. 

Mensen die proberen perfect te zijn, die zijn vaak ook heel erg dogmatisch, angstig. Want die willen vaak heel veel gaan uitsluiten van wat ze niet kunnen gebruiken en zijn bang voor heel veel dingen.

Eigenlijk zitten ze vaak vol van oordelen en vooroordelen en ze hebben dat zelf veelal helemaal niet in de gaten.

Gewoon omdat ze denken dat ze zelf vaak zo heel erg perfect zijn.

Maar de tweede sleutel is dus het besef dat je eigenlijk helemaal niet goed die keuze kunt maken.

Je kunt een keuze maken, maar je kunt er nooit van op aan.

Wanneer je het ene kiest is het vaak dat je juist het andere kiest.

En wanneer je het andere doet, dan kan het heel goed dat je het ene juist doet, zonder dat je dat zelf in de gaten hebt.

Als mensen dit door kunnen krijgen dat ze eigenlijk zelf niet zo perfect zijn zoals ze eigenlijk zouden willen zijn en eigenlijk nergens toe in staat zijn. Ja, dan hebben ze de tweede sleutel te pakken.

Dan kunnen ze met de tweede sleutel openen met hun eigen hart.

Want dan blijkt gewoon dat ze een tekortkoming hebben. Dat ze niet alles kunnen bevatten. Dat ze niet alles kunnen weten. En wanneer je niet alles kunt weten dan moet je dus iets gaan geloven.

En wat moet je gaan geloven?

Ja, je moet geloven in de werkelijke liefde! Dat had ik al als eerste tegen je verteld. Maar het besef dat die strijdende natuur in jou zit. En eigenlijk voortdurend aan het bekvechten is, in je lichaam.

Bijvoorbeeld: Wat zou ik nou doen met seks?

Zou ik toegeven om seks te hebben met hem of haar.

Of zou ik toegeven dat ik die man ga vertrouwen of juist niet ga vertrouwen of of juist niet ga vertrouwen?

Of ga ik beslissen of hij een hele grote klootzak is, of dat zij een hele grote trut is?

Wat ga ik doen?

Hoe ga ik daarmee om?

Hoe ga ik daadwerkelijk om met alle mensen om me heen.

Ga ik ze accepteren omdat ze ook een mens zijn die geleefd mag worden?

Of ga ik ze veroordelen?

Ga ik ze veroordelen tot levenslang misschien wel en altijd maar gaan zeggen dat ze slecht zijn!

Dat is de keuze die we hebben.

Maar die keuze moet ergens op gebaseerd zijn dat betrouwbaar is. Helaas voor de mens is het zo dat de mens uit zichzelf nooit die betrouwbaarheid kan vinden.

De mens uit zichzelf die doet eigenlijk vaak maar het gene dat hem of haar het beste uitkomt op het moment.

En realiseert zich geen moment dat hij er helemaal de fout mee in kan gaan.

Dus we maken eigenlijk dagelijks grote fouten, zonder dat we dat zelf door hebben.

En als we het door krijgen, dan moeten we er dus mee rekening houden, dat we dat doen!

En dan moeten we het besef krijgen dat we fouten maken.

Keer op keer, elke keer weer opnieuw.

En dat is het besef van de tweede sleutel!