HANDSCHRIFT

Iedereen is uniek.

Iedereen heeft een eigen handschrift.

Geen handschrift is werkelijk gelijk aan elkaar.

Maar wat is de betekenis?

Wat is de letterlijke betekenis van een handschrift?

Ik zoek het even op. En Ik lees dan het volgende:

Een handschrift is een manier waarop je schrijft.

Een met de hand geschreven tekst.

Een unieke aan de persoon gebonden manier van schrijven waarmee door een deskundige iemand geïdentificeerd kan worden .

Een andere vraag kan dan zijn:

Wat is een mooi handschrift?

En wat is een lelijk handschrift?

Wat is mooi?

En wat is lelijk?

Je hebt dus mooi + lelijk.

Zoek ik dit op dan vind ik de betekenis van mooi:

Aangenaam om te zien of te horen.

Aanlokkelijk.

Aantrekkelijk.

Aardig.

Bevallen.

Vrij zijn.

Allemaal betekenissen van mooi:

Prettig in een voorkomen.

Aangenaam om naar te kijken. 

Gunstig.

Ja en dan natuurlijk de betekenis van lelijk?

Wat is lelijk?

Ik lees dan:

Als je iets niet fijn vindt om te zien of te horen.

Ongunstig.

Afgrijselijk.

Afschuwelijk.

Afstotend.

Afzichtelijk.

Akelig. Boos.

Gemeen.

Kitscherig.

Misvormd.

Mismaakt.

Onaantrekkelijk om aan zien.

Onaardig.

Onaangenaam om te zien of te horen.

Ongunstig.

Vervelend om naar te kijken.

Vervelend om te zien of te horen.

Niet mooi.

Ik stop  hier even

Iets dat me zeker bij opvalt is:

Dat er veel meer betekenis wordt gegeven aan iets dat lelijk is dan dat iets mooi is.

Mijn grote sympathie is echter:

Het verhaal van                          “Het lelijke Jonge eendje”

Dit verhaal heb ik zelfs willen gebruiken als mijn eindexamen-verhaal op de kunstacademie. "Het lelijke jonge eendje” Het eendje dat dus eigenlijk een hele mooie zwaan was. En dus eigenlijk heel erg mooi was! En dit dat dus tot uiting wordt gebracht in een prachtig verhaal. Dat dit dus eigenlijk een zeer verwant verhaal was voor de zeer bijzondere bedenker ervan, een voormalig meester-verteller met de naam Hans Christian Andersen, vond ik helemaal geweldig. Ik lees bij naslag dan dus het volgende:

Het lelijke jonge eendje: Een verhaal over zelfacceptatie en schoonheid, dat ons eraan herinnert dat een moeizame reis prachtige resultaten kan brengen. Dat pijn en verdriet zelden gelijk staan aan ons uiteindelijke lot, maar eerder een deel kunnen zijn van onze transformatie naar iets prachtigs en waardevols. Het verhaal is geschreven door de Deense auteur Hans Christian Andersen. Hij baseerde het verhaal op een deel van zijn eigen ervaringen en gevoelens in zijn jeugd. Er zijn aanwijzingen dat Andersen gepest werd vanwege zijn uiterlijk. Hij was een lange, slanke jongen met een grote neus en grote voeten. Hij kwam uit een arm gezin en dat droeg mogelijk bij aan het pestgedrag.

IJDELHEID

Een uitgesproken gedrag kan er  natuurlijk ook wanneer er iemand toevallig juist heel erg mooi heeft kunnen worden. Vaak tref  ik dan zelfs een beperking bij mensen aan.'Natuurlijk ook wanneer je toevallig heel erg mooi bent geworden, moet je zeker heel erg goed met je lichaam om leren gaan. Want anders kan het natuurlijk ook helemaal verkeerd uitpakken. Hierbij dacht ik gelijk aan een bekend voorbeeldverhaal van een vrouw. Een voorbeeldverhaal waarmee zij in de Bijbel, met heel Jeruzalem vergeleken kon worden.

Je leest dit vreselijke verhaal in Ezechiel 16 van het oude testament. Ik zal hieronder er even iets van aanhalen:   

VOORBEELD VERHAAL IJDELHEID

Dit verhaal verbeeld eigenlijk een verhaal over mensen die op aarde komen vanuit de werkelijke liefde, maar dan een zware tocht moeten doorstaan en daardoor wantrouwen krijgen in de werkelijke liefde en dan zefstrouw gaan worden en zich liever over willen geven aan menselijke ijdelheid en afgod

Dit is dus een verhaal dat ik voor het eerst te horen kreeg vanuit het oude testament. Het gaat dus over een mensenkind gaat waar niemand werkelijk voor zorgt. Het meisje dat geboren werd in het zogeheten land Kanaän. Zij was de dochter van een vader die tot de zogeheten Amorieten behoorde. En haar moeder behoorde tot het land van de Hethieten. En toen ze geboren werd, wilde niemand voor haar zorgen. Er was zelfs niemand die navelstreng na de geboorte van het meisje door had willen snijden werkelijk niemand had het willen wassen of in doeken willen wikkelen. Echt niemand zorgde voor dat meisje, het arme kind. Op de dag van haar geboorte hadden haar beide ouders haar achter willen laten in een veld, want ze voelden geen enkele liefde voor hun kind. En wilde het kind gewoon ergens dumpen. Dan komt dus de werkelijke liefde voorbij en die zag het kind door ziels-verloren alleen achtergelaten. En de werkelijke liefde wilde wel voor het arme meisje gaan zorgen zodat ze kon blijven leven.

De werkelijke liefde dacht: Nu zit je nog onder het bloed,

Maar je zult groeien en mooi worden, net zoals een bloem in het veld. Het kind groeit op en werd volwassen en werd een prachtige jonge vrouw, Ze kreeg prachtige borsten, en haar haar groeide. Maar ze was nog steeds helemaal naakt. En de Werkelijke Liefde kwam haar weer opnieuw tegen en zag dat het meisje werkelijk volwassen was geworden. Ze was zelfs oud genoeg om te gaan trouwen. En toen deed de Werkelijke Liefde haar zijn eigen mantel om, zodat ze niet meer naakt was. De werkelijke Liefde beloofde haar dat Hij haar altijd trouw zou zijn en ze werd toen zelfs de echtgenoot van de Werkelijke Liefde, De Werkelijke Liefde waste het bloed van haar lichaam en smeerde haar huid met olie in. Bovendien kreeg zij van de werkelijke Liefde prachtige kleren, leren sandalen, een witte sluiter en een hele kostbare mantel. Ook kreeg ze van de Werkelijke Liefde mooie sieraden, armbanden, een ketting, een neusringetje en oorbellen, En de werkelijke Liefde zette zelfs een prachtige kroon op haar hoofd. Ze zag er echt schitterend uit me al haar gouden en zilveren sieraden, en haar kostbare kleding van hele mooie stof.

En daarbij kreeg zij nog heerlijk eten, koeken van fijn meel, honing en olijfolie, De vrouw werd mooier en mooier. Ze werd zo mooi als een koningin. Over de hele wereld was ze beroemd om haar schoonheid. De Werkelijke Liefde had haar werkelijk prachtig gemaakt. Maar omdat de vrouw zo mooi en beroemd was, werd ze dus trots, Ze wist dat ze elke man kon krijgen die ze maar wilde. Ze ging zich gedragen als een hoer, en ze sliep met iedere man die ze tegenkwam. Ze legde haar prachtige kleren op een bed, en daarop sliep ze met die mannen. zoiets was nooit eerder gebeurd, en zal ook nooit meer gebeuren. De vrouw liet prachtige zilveren en gouden sieraden die de werkelijke liefde haar gegeven had, omsmelten om er afgodsbeelden van te maken, en ze vereerde die afgodsbeeldjes dus. En aan de werkelijke liefde dacht ze gewoon niet meer ze kleedde de beelden aan met haar prachtige kleren. En ze offerde de olie van de werkelijke liefde en eveneens de heerlijke geur van wierook aan haar afgodsbeelden.

En zelfs het eten dat de werkelijke liefde haar had gegeven, de heerlijke koeken van fijn meel, de olijfolie en de honing, Werkelijk alles offerde ze aan haar eigen afgodsbeelden. Echt alles had ze voor haar eigen afgodsbeelden over. Haar eigen afgodsbeelden roken werkelijk heerlijk. Zo wilde ze haar eigen afgodsbeelden dus gaan vereren.  Zelfs de kinderen die ze van de werkelijke liefde had gekregen, offerde ze aan haar eigen samengestelde afgoden. En alsof haar ontrouw naar de werkelijke liefde nog niet genoeg was geweest, leefde ze er echt als een hoer op los. Ze dacht geen moment meer aan het feit dat de werkelijke liefde haar ooit gered had en juist voor haar gezorgd had. En dat ze eens helemaal naakt was geweest en onder het bloed had gezeten. En ja, het wordt dus nog steeds erger.... En hier stop ik dus maar even. (Het verhaal wordt in het Bijbelboek van Oude Testament vervolgd met Ezechiël 16:23…)